Yolumu Kaf Dağına Düşürme Ya Râb!

Rabbim kısım kısım yaratmış nâsı
Özünü yoluna serenler anlar.
Yaratılmışların gözdesi, hası
Gönül süzgecinde yoranlar anlar.

“Ben, ben” diye dolaşırsa bir kişi
Tez zamanda sarpa sarar her işi.
Rüyalarda kalır hayali düşü
Benlik zincirini kıranlar anlar.

Sanma küçük dağlar senin eserin
Sen misin sahibi gözdeki ferin?
Kul olabilmektir senin zaferin
İstikrar içinde duranlar anlar.

Saltanatın, hükmün cirmin kadarken
Bitecek sermayen veda ederken
Çıkılır bir yola geç veya erken
Sorulmaz sebebi görenler anlar.

İblis de kibriyle oldu ya helâk
Alçak gönüllü ol budur yol, yolak.
Herkese uymalı ördüğün yelek
Empati ipiyle örenler anlar.

Gönlünü çelerse gururun tayı
Unut Kaf Dağı’nda pembe dünyayı,
Alamazsın bence bir aslan payı
Enginlere meyil verenler anlar.

Hak bil hakikat bil her doğru işi,
Hor görme garibi döktürme yaşı
Gönlü güzel kimse odur er kişi
Her çiçekten demet derenler anlar

Onurda zengin ol kibrin düşkünü
Yunus yollu yaşa gerçek aşkını
Olmayasın şöhret, mal mülk şaşkını
Gönüllerde hüküm sürenler anlar.

Bize mi kuruldu dünyanın çarkı
Sultanlar çıkardı baştaki börkü
İşte insan ile nebatın farkı
Kâinat sırrına erenler anlar.

Zübeyde Gökbulut (gelin)
20.Temmuz.2009 - Kırşehir