Yolumdaki Yoldaş Şiiri - Onur Görpüz

Günlerim hep koşuşturma nereye gidiyorum
Gözlerim almaz oldu sokakta kalan kasveti
Bu sözlerimle büyük dertlerden bahsediyorum
Susamam artık dökmeliyim içimdeki nefreti

Sen yolumdaki yoldaş bırakmalısın ağlamayı
Görmez oldum zaten sokaklarda birtek güleni
Görev edinmiştim bu aklımdakilerini anlatmayı
Hep yürüdüm bulmak için binlerce seni, beni

Eşitlik ve adaleti fısıldar, bizi yalana inandırırlar
Bir lokma uğruna ölürken madende üç yüz kişi
Siyasetçilerin bildiği tek lisandır, bitmez yalanlar
Yatağında uyuyan kesilir hep başımıza bilirkişi

Kulaklarını tıkar duymazlar, ulaşmaz çığlıklarımız
Sarayda yaşar anlamazlar, senin benim halimi
Hiç konuşmazlar rahatlarsa, ne yapar halkımız?
Görmezden gelir tepedekiler mezardakinin halini.

Fakiri daha fakirlestirip, ceplerini zenginlestirirler
Çakaldan farkizdirlar çullanırlar üzerine, düşenin
Cebimdeki parayı karşılamaz mı, alnımdaki terler
Başta mı olması gerekiyor bu insanları üzenin

Alevler içinde bir ülke ama var üzerinde ziyafet
Tabi koltukları rahat salllanmaz kıçları yerinden.
Binlercemiz doyar üstlerden herhangi yapsa diyet
Ama o tercih eder yemek, vatandaşın cebinden

Yolumdaki yoldaş yıllar bıraktı ağırlığını uzerime
Artık daha güzel gözükür toprak yaşlı gözlerime
Belki kulaklarına ulaşır değer verirler sözlerime
Ellerimi yüzüme kaparım bakamam kendi yüzüme