Kum ve deniz mevsimidir
Aynamdaki derin çatlak
Uzanır yalnızlığımın uçurumlarına
Kurulu bir örümcek
Hiç yoktun,
Nereden girdi bu ses yaşadıklarıma
Başı düşen renklerin
Salıverilmiş gündüzleridir
Tutsaklıklar içinde bir uzak
Sen
Selamını gönderirdin
Bir imbat gibi
Yakama takar çıkardım sokaklara;
Karanfilimin o uzun esmerliği düşerdi
İçimdeki sevdalara
Sözcüklerin ötesinde neydik seninle
Aldatılmış trenlerin
O yorgun istasyonlarında
Sıcaklığımı bıraktığım aynalar
Yaza uzun gelirdi boyum
Eğilerek geçerdim, yıldızların altından
Çınlayarak tomurcuklar patlardı
Sesin dostuydum bahçelerde
Kumun uzayan boyu
Bir örümcektim gecelerde
Ağımın tutsaklığına çömelip
Uçurumlara sarkıtırdım başımı.
Yazın yanı başında duran ayna
Yağmurlara sordum
Yolum uzun mu daha.....
Kayıt Tarihi : 23.3.2002 03:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!