Bu yol upuzun,
Her gün sorarım kendime bugün son mudur?
Bir gün sonu gelir yolumuzun,
O zaman anlarım ki daha çok var!
Sonu gelmez yürümenin.
...
Peşindeyim sonsuzluğun,
Hâlbuki beni öldü sanıyorlar,
Bakıyorum dağların da ötesine...
En uzağı işte görüyorum,
En yakınsa görünmüyor gözüme!
...
Aslında körler bile görür İbrahim, görür her şeyi körler
Acırım ben,
Bir pul kadar bile itibar görmeyene!
Bakmassan göremessin ey Kör?
İnsanlar var ya insanlar...
Görmeye görmeye olur hiç görmez...
...
Korkuyorum bana yakın olandan,
Nefesimden, gölgemden...
Sabahtan, akşamdan
Belki yokta var olandan!
Korkuyorum korka korka yaşamaktan...
...
İnsanlar her gün ince ince hesap eder her şeyi...
Ömür gelip geçer ömrünü hesap etmez...
Bu yol upuzun,
Bu yolum- uzun!
Sonu ya var,
Ya yok.
04.10.2010
Bir İbrahim ARSLAN sözüdür... Biz 'dal' gibi olan adamlara nispetle 'Elif' gibi ADAMDIK... Bu sözümda Dallara, zellere gitsin. Belki Elif gibi diklenirler.
Kayıt Tarihi : 7.3.2013 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!