Yolum Gülüşlere Düştü

Acılarımdan arta kalan bir güne saklıydı gülüşlerim…
Kuramadım mavi penceremin köşesine hayallerini.

Yolum gülüşlere düştü…
Nedendir bilmem?

Yüreğimin derinliklerinde bir sızı yankılanır. Gittikçe büyüyen bir sesle.
İşgale uğrar şiirlerim.
Esir alınır ütopyam!

Adı konulmamış, bakışları hissedilmemiş.
Bir gülümseme.
Gün geçtikçe büyüyen…
Yürümek!
Yürümek istiyordum şehrine.
Ve gözlerine…
Ya da beklemek mi?
Sakin bir nehrin kenarında beklemek gibi! Bir garip endişe yoğurur şaşkınlığım böyle…

Ama ben yorgunum hayat!
Bana olan tüm borcunu öde!

Ve sen...
Yolumu kesen gülüş!
Arayışım oluyorsun…
Bazen bir resimde
Bazen bir manzarada
Bazen de bir şiirde.
Ama çok yakınımda hissediyorum…
Yürüdüğüm yollarda
Baktığım aynada
Gözlerimde
Dinlediğim şarkıda...

Her şeyi unutup sana koşmayı yeğliyorum... İntiharlardan kaçıp
İsyanları terk edip
Uçurumları ezip.
Öylece gelmek istiyorum…

Sana uzanmakta şimdi ellerim.
Yolunda koluna takılmak ister kollarım.
Bilmem yorgunluğum geçer mi?

Kanatırcasına yaralarımı sıkıp silkelemek istiyorum.
Hüznü bir kenara atıp gözlerine düşmek istiyorum.

Yolum gülüşlere düştüğünden beri...

Ölüm sensizlik vaat ediyor.
Sensizlik kıyısında!
Gülüşler yoluma düştüğünden beri...