Yolum Gönül Dağına Şiiri - Mürsel Gündoğdu

Elime diken battı gülüm düştü yerlere
Sen himmet eyle ya Rab böyle bakan körlere

Kasırga tufanıdır nazarın benden yana
Cevretme sen ne olur yetim kalmış kuluna

Mahzun gözümü yağmur soyup denize attı
Benim içimde sensiz inci ve mercan battı

Gurbeti yarıp baktım çıktı içinden gurbet
Bu hasret dinecektir bekle ey gönül sabret

Derde derman olmuyor ne türkü ne de gazel
Beni de yakıp yıkan perişan gözlü güzel

Sönmesin umudumuz kül çek közün üstüne
Laf dinlemez yüreğim bir tek sözün üstüne

Düşmüşüm yollarına ne durak var ne sitem
Terk edince benliği beni terk etti matem.

Kanatlansın geceler şafağın kollarına
Ruhum sayrılır gider Peygamber yollarına

Çiçek bin bir umudu demler kendi özünde
Ben her şeyden geçmişim bir sen varsın gözümde

Ağlamasın yıldızlar yüreğimin dizinde
Elbet güneş doğacak mazlumların yüzünde

Çöllere sürdün beni çatlıyor aklım fikrim
Dermanım bengisuyum seni söyleyen zikrim

Güneş varken ay üşür saklanır bir kuytuya
Gönlüm ne kadar hasret senle gelen muştuya

Yer çekti beni senden aramızda uçurum
Sensiz taşar denizim ancak sende durgunum

Geçtim bahçeden bağdan yolum gönül dağına
Tutma burda ne olur beni de tak ağına

Bundan geri ahdettim Kaf dağını delmeye
Yalnız senin aşkınla huzuruna gelmeye

Mededim yalnız sensin bir tek sana yöneldim
Ya Rab senin kapına somun olmaya geldim

Eritsin beni aşkın dolanayım kanında
Anladım ki mutluluk bir tek senin yanında

İster billur kapında zincirle bileğimi
İstersen al yanına kabul et dileğimi

Bir kader kaderiydi bizi ayıran gülüm
Dindir bu telaşımı beni sar güzel ölüm