Yolum Düştü Mezarlığa Şiiri - Hüseyin Kotan

Türlü türlü cilve yaptı
Dünyü bizleri aldattı
Boşa aldı, boşa sattı
Yolum düştü mezarlığı

Sıra kimde bilemeyiz
Bile bile gelemeyiz
Nasip varken ölemeyiz
Yolum düştü mezarlığa

Ne kışlığa, ne yazlığa
Ne çokluğu, ne azlığa
Dostlar başlar hazırlığa
Yolum düştü mezarlığa

Salihlere yoldaş olsam
Sadıklara kardeş olsam
Yüce dostla sırdaş olsam
Yolum düştü mezarlığa

Ömür bitti, çeyrek kaldı
Diş döküldü, seyrek kaldı
Gariplere bir aşk kaldı
Yolum düştü mezarlığa

Riyâsı yok, gıybeti yok
Serveti yok, rüyası yok
Buradan güzel alâsı yok
Yolum düştü mezarlığa

Hak ve hukuk çiğnenmiyor
Yalan,küfür söylenmiyor
Gelen gülüp, eğlenmiyor
Yolum düştü mezarlığa

Hasat bitti, hazan oldu
Ömür geçti, güller soldu
Elâ göze toprak doldu
Yolum düştü mezarlığa

Ecel sunar bize sâki
Taşta beyan hüvel bâkî
Doğan kulun akibeti
Yolum düştü mezarlığa

Selvileri sıra sıra
Bu gün bana, yarın sana
Akibek bu anlasana
Yolum düştü mezarlığa

Zaman, mekân dürülecek
Münker-Nekir görülecek
Cümle hesap sorulacak
Yolum düştü mezarlığa

Geyre kalan hoş bir sedâ
Ne cilvedir, nede edâ
Bütün dostlara elveda
Yolum düştü mezarlığa

Her baharın sonu hazan
Düzen kurup, düzen bozan
Kurulacak sırât-mizân
Yolum düştü mezarlığa

Cümle ruhlar kalkar yerden
Beri olsak, kirden terden
Yeni vücut, yeni beden
Yolum düştü mezarlığa

Üveysiyem oldum talan
Dünyü fâni, dünya yalan
Varmı daim burada kalan
Yolum düştü mezarlığa