Yolum Düştü Şiiri - Ömer Tomruk

Yolum düştü geçenlerde samanyolu birahanesine...
Akasya ağacı yaprağını dökmüştü çoktan.
Islaktı kumsal,
Dalgalar tüm ayak izlerini süpürmüştü.
Hangi yana baksam sessizlik,
Hangi yöne dönsem hep o şarkılar...
Ne var ki yüreğim varlığına küsmüştü...

Yolum düştü geçenlerde,
Eşgalimin hayalin ile görüldüğü yere...
Kurumuş çınar yaprakları süslüyordu,
Tahta masanın etrafını...
Boş bir iskemleye oturmuşken,
yorgun ve yitirmişcesine,
Her sese sağır kulaklarıma sesin süzülmüştü...

Kalkamadım uzunca bir süre...
Akşam ezanı bozarken sessizliği,
Segah bir davet ile doğruldum yerimden...
Yürüdüm amaçsız ve fikirsizce,
Her köşe başında saklambaç oynayan bakışın,
Her sokak tabelasına kazınmış adın...
Ve yürüdüğüm her yol,
Tutuklayıp beni,sana götürmüştü...

Değiştim sanıyordum yokluğunla,
Alıp hüzünleride bir başıma,
Geceyi de peşime takıp savrulurum sanıyordum,
Her yeni sabaha…
Yeni çiçekler ekecektim oysa dünden kalma çilelerime,
Acım taze ve ağıtım yeni düşmüştü dilime,
Ne yazık ki buz tuttu artık temmuzlar,
Çünkü o güzel akşamlar gözlerinde çürümüştü

Özlediğim her şey beni çağırıyordu…
Yandan gülen dudakların,
Dokunmaya korktuğum teninde tuzakların.
Ağırdan efe yürüyüşün,ve nihayetinde gülüşün.
Hepsi beni çağırıyordu tenimden koparırcasına…
Geldim işte tüm korkularımı bırakıp.
Titrek ellerim akılsız başıma tetiği çoktan düşürmüştü…
Ne yazık,
Ruhumun bedenime olan nikâhı düşmüştü…