Yolu Yok Ormanında Şiiri - Naime Erlaçin

Yolu Yok Ormanında

hüzünlü fırtınalar ektik
yönümüzü yitirip karanlığa doğru
hırçındık
kâh güldük
kâh ölürcesine sustuk

eşelendi siperler
soğuk rüzgârlar esti ruhumuzda
sürünerek nefeslendik, yorgun
kaderle sonsuzun öpüştüğü durakta

nilüferler açıyor uykulu yüzünde suyun
can çekişen mahmur güne düşüyorlar bir bir
külrengi ufuklar suskun
gecenin sihrine gömdüğüm gizli bayramlarda

tanımadık bir ülkeye koşarak giriyorum
dönüşü olmayan yeşil bir kapıdan
şikâyetim yalnızlık değil
maruzatım olmaz gönülden yana
âlemin son neferi olarak da kalsam
beklemekteyiz dağılmasını derin uykunun
suyun üzerine uzanmış nilüferler ve ben
ve taze bir anlam yüklediğim
eşsiz inziva

“yolu yok” ormanında doğmak üzere yeniden

(30 Temmuz 2003) ”

Naime Erlaçin
Kayıt Tarihi : 25.9.2003 22:29:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (6)

Naime Erlaçin