Yolu Sevgiden Keçen Şiiri - Hikmet Elp

Mehebbetin yolu sevgiden keçer
O sevgini men beslerem özümde
Sözlerime inanmasan yar eger
Qoy men yanım o sevdanın közünde

Dünyam senle nefes alır, fırlanır
Mecnun ürek eşk yolunda sırlanır
Seni bir gün sormayanda darlanır
Dil de dolandırır seni sözünde

El-obanı dolanmışam gezmişem
Saf sevgini üreyinde sezmişem
Vallah sensiz gecelerden bezmişem
Sensiz dünya "heç" görünür gözümde

Günü kölgeleyen gözel sen oldun
Mene "can" söyleyen gözel sen oldun
Yolumdan eyleyen gözel sen oldun
Seni deyir dağlarımda, düzümde

Eşk deryası derin olur daldıqca
Divaneyem senden uzaq qaldıqca
"Başbaşaydıq" o günleri andıqca
Taqet qalmır sensizliye dözüm de

Gözlerimi qapayıram sen döyür
Hesretin bağrıma qonup"can" deyir
Yoxluğunda özümde hicran yeyir
Dadı sensen çöreyin de duzun da

Men demişem "yolunda men gurbanam"
İstemesen elimi de vurmanam
Bağlasalar bir gün bele durmanam
Sensiz olan bu dünyanın özünde