Yolu Olmayan Yerdeyim Şiiri - Enver Ünver

Şah değil, şahbaz isen,
Bir ulu divan bul bana,,
Çekinmeden utanmadan haramdan,
El parmakların sayısınca,bir yol kaldı,
Sarplardan geçilerek gönlüne doğru,
Oraya yürünecek,oralar becene,oralar karlı dağlar,
Dün akşam gelmedin,gazel hanlar vardı,
Maziye döner,Seni söyleşirdik, tef çalarken,
Şimdi, masallarda sen varsın,
Bir dal tutmayı düşlüyorum, kar, buz olsun dağlar,
Kurusun bağlar
Bana ne,
Aklımda sen varsın,
Tüm kesitlerinde zamanın
İçinde olmayan bir anda,her anda,
Damla damla kış günü,yapraklarda sen varsın,
Nasıl olsa yaz gerek bana,
Sen bahar diyorsun,,
Bundan ötürü anlaşamadık,,
Şimdi aç ellerini semaya bak,
Orada dualarımız yelken açmış,
Göklere pupa yelken uçarken,
Belki melek kanatlarıydı gördüklerimiz,
Kim tanık olmak istemez,
Ancak yolumuz kaçtır kesişmiyor,
Bu bir kaçıştır, senin kaçışın
Oysa birlikte çıkıyoruz, ayni saatte,
Neden? Çünkü sen gelmiyorsun,
Ben artık yolu olmayan bir yerdeyim,
Oraya göçtüm,gel beni orada bul,
Hoşgörümden yararlan bir şans daha sana,
Yinede aklımdasın,
Fakat sen yüreğimde kalmıyorsun artık,
Gelirken kendine bir yol bul
Zannımca, yokluklarımda sen varsın