XXXV
ölümün tünellerinden geçtikten sonra zamanıydı
umudun bizi yeni bir umutsuzluğa sürmesinin
hissettik bir makinenin yağlı havasından nasıl geçtiğimizi
hor görülmüş bir akrobatta ve ilelebet insanda
göbek deliğinin içinde parıldıyordu krom kaplamalı bir trajedi
ve tiyatro perdesinin sahte ipinde sallanıyordu bir seyirci
bir suflör o eski uçuruma doğru eğilmiş duruyordu
gerçekle kaderin vuruşunu eşleştirmek için
fakat hissettik ifşaatın her zaman bizi nasıl beklettiğini
çok geç oluncaya dek ve gözyaşları şimdiden dökülmüşken
yürek nasıl da her zaman çok erkenden sevinir ve kayar
serpiştirilmiş korolarla tıkış tıkış sahnede
nasıl da çöker komplo fakat gerilim kalır geriye
en harap olana yeni bir yolculuk başlayana dek
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 10.11.2009 21:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ur “mannen utan väg” XXXV sedan vi vandrat igenom dödens tunnlar var det tid för hoppet att driva oss till en ny förtvivlan vi kände hur vi gick i en maskins oljiga luft i en föraktad akrobat och det evigt mänskliga innanför naveln blänkte en förkromad tragedi och en åskådare svängde i ridåns falska rep en sufflör stod böjd över den gamla klyftan för att synkronisera ödets slag med verkligheten men vi kände hur avslöjandet alltid låter oss vänta tills det är för sent och tårarna redan fallit hur hjärtat alltid jublar för tidigt och slinter på den av vattnade körer belamrade scenen hur intrigen faller ihop men spänningen kvarstår tills en ny vandring börjar för det mest ödelagda
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!