XXXI
fakat sabahın seherinde şehir tümüyle başka olur
sabotajcının bitimsiz sevinci çınlar şölenin kulağında
parklar ve caddeler ve evler sarhoşlukla geçip gider
ve geveleyip durur veba zamanının neşeli anılarını
manzaralar peyzajlar insanlar çalar trompetleri
ve ölü her şeye şarlatan tacı takar kendiliğinden
gözüm yanılttı bizi sadece dibi aramıştı
fatihler olarak azametle atılabileceğimiz duvarı
kurban edilmiş yaşar çakıllı bir çukurdaki yalnız hayatımı
ve kan ve anlam damla damla akar toprağa
kendimi bizimle karşılaştırdım ve hiçbir şey uyuşmuyordu
yaşayabilelim diye öldürdüm seni ve kendimi
ölümle ağırlaşmış insancıl dudaklarla mecbur bırakıldık
kendini beğenmiş aptallığın bu gülüşüne
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 5.11.2009 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ur “mannen utan väg” XXXI men när morgonen gryr blir staden helt annorlunda sabotörers ändlösa jubel ringer i festens öron parker och gator och hus irrar druckna förbi och sluddrar om muntra minnen från gången pest utsikter landskap människor ropar trumpeter och kröner allt dött till charlatanen sig själv: mitt öga bedrog oss det sökte endast bottnen väggen för att kunna träda fram som erövrare det offrade lever mitt ensliga liv i en grusgrop och blodet och meningen rinner ned i jorden jag jämförde mig med oss och ingenting stämde jag dödade dig och mig för att vi skulle leva med mänskliga läppar tyngda av död tvangs vi till detta leende av självuppskattande idioti
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!