XXVI
şafağın kukuletasında zangırdayıp titrer sevenlerin ayrılığı
kanayan aşkta harlanır kavrulmuş inançları
ve toprak yakalar ateşi ve yakar onların gözlerini
fakat mahkumun duvarındaki gölge oyunu söndürür görüntülerini
ve cephenin arınma düşünde elle yoklar onların parmakları
ve perendenin tüylü kılığında kaderin hazin kaçışı
ve dinlerler damarlarında çarpan bir kelimeyi
ve akbabanın kapalı çemberlerinde ovarlar alınlarını
ve derinliklerin camdan tabutunda dallı budaklı
bu fitille birleşir anları
bulutun ciğerlerine ta en derinliklerine işleyene kadar patlamalar
ve yağmur kırmızı ve onların kanı gibi sıcak yağar
ve cehennemi söndüren aşk alevlerinin düşleriyle kül içindeki
bir ağız mızıkası yorumlar o alacakaranlık kıyameti
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 7.10.2009 20:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ur “mannen utan väg” XXVI i gryningens huva huttrar de älskandes avsked deras förkolnade tro slår upp i blödande kärlek och marken fattar eld och brinner av deras ögon men skuggspelet på fängelsets mur släcker deras syn deras fingrar trevar på frontens dröm om rening och ödets dystra flykt i saltomortalens fjäderskrud och de lyssnar till ett ord som bultar i deras ådror och de famlar kring sin panna i gamens slutna cirklar och deras ögonblick förenas med denna stubintråd som förgrenar sig i djupens barnkistor av glas tills explosionerna tränger djupt in i molnens lungor och regnet faller rött och varmt som deras blod och ett munspel tolkar ragnarök i aska och drömmar om kärlekens flammor som får helvetet att slockna
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!