XXII
dingin bir kuyuymuş gibi düşlerinle doluyor oda
gecenin tohumu kocaman büyüyor gizli ellerde
yüreğinde güven içinde uyuyor çürümenin yaprakları
ve alnının prizmasında kırılan baharın buzlu pırıltısı
eriyor ve nemlendiriyor köklerini senin güneşinde
ve kör alfabesinin övgülü bir şarkısı gibidir tenin
günün katı anısı için zayıf bir düzenleme
fakat vurucu dalgaların arasında savaşan içeri giriyor
gecenin hülyalı ormanındaki tomrukların arasına
ve görüyor uykunu körpe yeşil bir sapın anısı gibi
ve zamanın damlaları o ölü günün kucağında
ve güllü pencere kokusuzca çarpıyor rüzgârda
ve denizin mavi buzsuzluğu çırpınıyor bir bayrak misali
ve kapalı göz kapakların parıldıyor gece boyunca
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 21.9.2009 22:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!