XVI
ölüme yürüyen kaldırır bir deri bir kemik elini
vadi üstünde dönerek kayan bir uyarı için
boşluğun buzsu tınlamaları kamçılar adamın safiyetini
vurulmuş kıvılcımlı acı ve şüphenin ışığı
kapatılmış çöller bulmaya çalışır parmaklarını
fakat umutla şarkı söyler mumyanın dolu maşrapası
körlüğün senelik yüzüğü ardında salınır adamın gözetlemesi
ve saklanma yeri titrer körebenin bakışıyla
bulutlu gözlerinin limanından yakın zaman içinde
görür şelale baltaları arasındaki taşların hızını
yakında gölgesini katledecek sessizliğin pençesi
ve yağacak kar uykusuzca bütün bu dehşetin ölü etine
çünkü makul şüpheleri asla kanıtlanamayacak olan
bir körden daha fazla bir şey olan adamın yoldaşıyım ben
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 16.9.2009 12:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!