XIX
el yordamıyla arar ve birbirlerinin vaatlerine yük olur eller
bir ayak tüketir adamın ağzını fakat avutur takat
rüzgâr gülünün pas tutmuş unutkanlığı yarar etimizi
fakat hiçbir yaralı teker kemerleşmez feryatla göklere karşı
hiçbir geçmiş geçip gitmez çağlayanın gümbürtüsü önünden
hiçbir hareket acı vermez aşırı dar dölyatağında
deniz dalgalarının son vuruşu yitirir kendini labirentlerde
ve fenerler yakılır mercanın batmış gözlerinde
ve iblisin kanayan dudaklarında yansıtılırken
birbirimizin mağaralarına görülmeden kıvrılırız
ve giderek artar fısıltı sesleri ve mutlak mutluluk
sanki kollarında boğulan bir kızı taşımışlar
fakat duvarlar boyunca sürükleniriz salınırız kurşunda
artık elimiz de kalkmaz yanan güneşte
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 16.9.2009 17:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!