XIII
ölümün beyaz dorukları ardında kaç tane menzil
bırakmamalıyım ki sen kollarımdayken
sadece bu dürbünün görüntüleriyle vedalaşmak için
ve çölün çillerini korkunun çivisine asmak için
kaidesinde dinlenir göz dimdik ve kapkaranlık
ve çekiç sesleri yankılanır uzayın kuş çadırında
yankıyla kol kola titreşir mezür rüzgârda
fakat şimdiden yere düştü fatih ve kanayarak öldü
satılıktır: billur berraklığınca kasırgayı yalanlayan
belleği ve bilinci
ve çatlak dudakları onan gözyaşlarının eksikliğine
ruhun kav bulamayışına karşı gülüşü
sıkarım O’nun elini çoğalırken zayiat
ve ölüm satın alır daha çok hayatı veresiye
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.9.2009 16:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!