XII
gün giyinir rüzgârın buruşuk giysisini
ve ne onlardan nefret eden ne de onları tutabilen
aşık dallardan ve yapraklardan ayırırlarken kendilerini
yağmurun sessiz damlalarına güvenmem yeniden
fakat arkamı döndüğümde kimse yoktur
sadece yeryüzünün kabuğu çıtırdar ve bir şey gülümser
ve gene de korkarım dünyadan çalınıp götürülmekten
öngörülemez hummalarıyla ve gizli yolculuklarıyla
her şey sanki yorgun düşer ve bırakır beni
üstelik havadaki yansımalar reddeder görünmeyi
entrikacı göz izler beni tarafsızca
konuşmasına gerek yok sadece kapatılır özlemde
ki orada cinnet erişilmezdir ve genişçe açılır ağız
suskunlukta parçalanan bir umutsuzluk çığlığı için
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.9.2009 16:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!