XI
ve yeryüzünün baharında sadece daha derine batarım
ki büyür ağzımda ellerimde gırtlağım
vadideki alacakaranlık hızlandırırken adımlarını
ve kendilerinden fırlatırken gölgeler sabırsızlığın alazlarını
sanki işittiler ağzımdan yeryüzünün boş çığlığını
ve tutuşturmak isterler ladinlerin sürükleyen kanatlarını
haddinden fazla gizli ezalardan kaçışa:
kanlı mahmuzun buyrukları hiçbir mekanda –
fakat devin gözünün kucağımdan yukarıya
yıldızların tabutuna kaydığı kaynakların ışıltılı köklerinde
buldum çözen dalgalarıyla direnişin bir manastırını
sessizliğin bir eli yoğurdu balçığı
ve güven içinde dinlendim taşların yükü altında
yüklerin siperi altında alacakaranlığın kanayan baharında
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.9.2009 22:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
XI och blott djupare sjunker jag ned i jordens vår som gror i min mun i mina händer min strupe medan skymningen i dalen påskyndar sina steg och skuggorna slungar ifrån sig otålighetens glöd som om de hörde jordens dova rop ur min mun och ville tända granarnas släpande vingar till flykt undan alltför hemliga plågor: den blodiga sporrens krav på ingenstans — men vid källornas lysande rötter där jättens öga gled undan min famn upp till stjärnornas bår fann jag ett styrkans kloster med luckrande flöden en tystnadens hand som ältade leran och jag vilade trygg under stenarnas börda under bördornas skydd i skymningens blödande vår
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!