VII
yaşayan ölülerle ölümün yaşayan arzuları arasındaki
sınırı silen bu sessizlikte burada
iki yarım birleşir çifte körlükte
gece olduğunda ve gündüz boşaldığında
daha iyi duyabilmek için ne yapacağını bilen
ışığın yavaş ve hileci düşüşünü
ve anlam sarkar kendi kulesinden
daha iyi korunmak için korkunun mührüyle
suda boğulmaların erinci için bütün çıkışları kapatır
muhafızların mızrakları gırtlakların karanlığında
burada sınırı silen bu sessizlikte
ışık düşer ve korku bozlaşır
yenilenmenin fırtınası talep eder geleceğin kuru toprağını
camsız penceresinden küçümseyerek gülerken körlük
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 19.8.2009 10:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ur “mannen utan väg” VII här i denna tystnad som utplånar gränsen mellan de levande döda och dödas levande önskan där tvenne hälfter förenas till dubbel blindhet för att desto bättre kunna höra hur ljuset faller långsamt, bedrägligt som det visste vad det ville när natten är inne och dagen är tom och meningen lutar sig ut ur sitt torn med skräckens sigill att bättre bevaras i struparnas mörker där livvaktens lansar spärrar all utfart för drunknandets salighet här i denna tystnad som utplånar gränsen där ljuset faller och ångesten grånar inmutar förnyelsens storm den torra framtidsjorden medan blindheten hånler genom sitt glaslösa fönster
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!