IX
fakat önce bir açlık kulesi merhametlice çökmeli
ve uzaklardan aydınlatmalı kaçağın zayıflığını
ıstırabın düşen damlalarını öğreten gözlerinin dilimleri
duman mavisi soğukluğun mağaralarını barındırır
mutluluktan duyduğu korku o beyaz sonsuz el
hayata karşı haşinliği ölüme karşı rikkati
masumiyetin filizlenen ufuklarını barındırır
ateşten dilleri barındırır birleştiren özlemi
suya dalgınca çizim yapan o sonsuzluk ormanını
gizlice indirirken bulut mermer başını
zor kullanıp yenen acının yüz ifadesiyle şaşırmış
ey yerkürelerin batışlarının tanınma anı
boğucu siyah ey kıvrılarak yiten ilkbahar ve sadece
miğferi öyle sessiz öyle ışıltılı kör
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.9.2009 12:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ur “mannen utan väg” IX men först måste ett hungertorn barmhärtigt falla och fjärran belysa den flyendes svaghet: hans snidade ögon med grottor av rökblå kyla som undervisar ångestens fallande droppar hans skräck för lyckan den vita oändliga handen hans hårdhet mot livet hans mjukhet mot döden med oskuldens evigt spirande horisonter hans längtan som flätar med tungor av eld den evighetsskog som tankspritt ritar i vattnet medan molnet förstulet fäller sitt marmorhuvud förvittrat till en grimas av överrumplande smärta — o igenkännandets stund hur rymderna störtar kvävande svarta o bortvirvlande vårar och endast hans hjälm så stilla så strålande blind
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!