IV
sırtlarını döner aynalar ve toz kaldırır ışık
talihin at nalı şakırdayıp gider gelinciğin uykusu altında
yaşlanır hakikat ve bakar kendi iskambil falına
derleyip toparlarken enkazlarını manzara
yitik sesi için vaveyla koparır inayet
ve körlükle yürür asırların kapalı gözkapakları ardında
söndürme merdivenleri haz alır sonuna dek
büsbütün unutuşun yumuşak ikliminden
bırakılmış hafıza batar tabanın arasından
ve esneyen bir deliği döndürür uyuyan kulakta
bir bedeni eşit parçalara testereler nezleli yok ediş
buruktur Kasım’da kırık bir dal misali
fakat cilalı alnın ardındaki bir ölüm saatiyle
kavrar beni öfkenin çıplak kutbu
(1942, “mannen utan väg”)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 11.7.2009 03:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ur “mannen utan väg” IV speglar vänder ryggen och ljuset dammar lyckans hästsko ringlar bort under vallmons sömn sanningen åldras och lägger sin patience medan landskapet fäller ihop sina ruiner välsignelsen ropar efter sin förlorade röst och trevar i blindo bakom seklers slutna ögonlock slocknandets trappa njuter in i det sista det milda klimatet av fullständig glömska det övergivna minnet sjunker genom golvet och spinner ett gapande hål i den sovandes öra förintelsen sågar snuvigt en kropp i lika delar bittert som en bruten gren i november men med ett dödsur bakom den polerade pannan griper mig raseriets nakna tistelstång
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!