II
(kaşlar toz rengi omuzlarını silkti
ve soludu kırağı kristallerini aynaların salonunda:
aynalar ve damlayan sular sonsuzluğun dumanı gibi
inanç üstüne yığılmış inanç misali sefaletin yüklüğünde
çünkü bir krikonun sadece görevine dokunuşu tıpkı
esefin toprağına perilerin topuklarını saplayışı
ve aynalar damlayan sular olur ve sunar ölümü
onların suskun gerçeğine buharlaştırmadan camı
fakat suda yolunu yitirmiş kişi
sevinmez artık hayatın yitirilişine
çünkü bilir ki maskelerini bir çocuk gibi
gizemli olmak için atar sadece düş
ve hakkında başka bir şey bilmediğimiz duvaktır
ve bütün bildiğimizdir duvak aynaların salonunda)
(1942)
Erik Lindegren (1910-1968, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 29.6.2009 00:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ur 'Mannen utan väg' II (ögonbrynet ryckte på de mullfärgade axlarna och andades rimfrostkristaller i speglarnas sal: speglar och rinnande vatten som evighetsrök som tro staplad på tro på eländets flyttlass men den som har vandrat vilse på vattnet fröjdas ej mer över livets förlust ty han vet att drömmen blott kan kasta sina masker för att bli outgrundlig som ett barn och att slöjan är det som vi ej annat veta och att allt vad vi vet är slöjan i speglarnas sal)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!