Yolsuzluğu aklımın
Darlandığım doğru,
ağaçlar düşlediğim.
Ölümsüz olduğum deneyim,
ölümü düşlerken.
Kaç insan daha?
Acımın ağırlığı yetmiyor ipin oturmasına…
İpsizliğim, dalsızlığım,
yolsuzluğu aklımın.
Gece yarılarım,
gece yaralarım!
Hecelesem adını,
ansızın, anda—
"Anneee!" diye bağırsam.
Annem olmadı benim!
Suda baloncuklar görürsen,
sesimi hayal et.
Seni sevdiğimi söylüyorum denize,
martılar yiyor sana sevgime şahit balığı.
İçlerine oturuyor
acı çığlıklarım,
sevilmemişliğim,
olmamışlığım.
Gelip giden aklım,
titreyen ellerim,
tuttuğum nefesim
ama umursamayışım...
Keşke Tanrı bir, iki, üç—
"Tıp," dese,
nefesim tutulsa,
güneş tutulsa,
ay tutulsa.
Küçüğümün eli tutulsa,
ben bıraksam.
Kayıt Tarihi : 5.1.2025 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
