Yolsuzluğa Yol Oldular Şiiri - Cahit Konut

Bazı kendini bilmezler,
Yolsuzluğa, yol oldular.
Hakikate hiç gelmezler,
Namertlere kul oldular.

Koltuğa oturan kalkmaz,
Hasitlikten uyku tutmaz.
Ekin eker, tohum bitmez,
Verimsiz bir çöl oldular.

Dertlinin derdini sormaz,
Kendinden başkasın görmez.
Kimsenin üstüne yağmaz,
Ne yağmur, ne dol’oldular.

Oturup olmaz siyaset,
Nerde fakiri ziyaret?
Hiç görmedim bir nezaket,
Bıtıraklı dil oldular.

Oy verene sahip çıkmaz,
Vermeyene dönüp bakmaz.
Susuz ekinlere akmaz,
Boz bulanık sel oldular.

Bazı gürler, bazı eser,
Bazısını baştan keser.
Adam herkese mi küser?
Köz üstünde kül oldular.

KARAC’OZAN; şaşar-beşer,
Bazen kalkar, bazen düşer.
Ne ördek, ne balık yaşar,
Dibi mırık* göl oldular.

18 Nisan 2016 GÖLBAŞI

*mırık: Çok cıvık çamur, bataklık.