Yolsuzdu Şiiri - Mustafa Suat Geleri

Yolsuzdu;
Yazı ayrı,kışı farklıydı.
Kırk yılda bir giderdi şehre.
Ne yapsın,
Para zamanla buluşmuyordu;
Kavuşmayınca düğmeler.
Canına tak etti.
Belki de göç geldi aklına.
Yol oldu;
Yolsuz günlerine.
Arkasına bile bakmadı.
Biraz rahatlık,
yazı kışı aynı günler.
Kısacası,
bitecekti, paraya hasretlik.
Yolunu buldu;
Şeytanla ortak olmuştu.
Gelen gidiyor,
Gitmeyen sırasını bekliyordu.
Sorunlar bitmiş gibiydi.
Sıkılmıştı ama,
yolsuz köyünü unuttu.
Yolunu bulmuştu;
Ama yolun sonundaydı.