Yolsuz Şiiri - Muhammet Bestami Kocaman 2

Yarabbi
Yolumu kayıp ettim sesimi duyan sensin
Duyurtturan sensin
İçimdekini bilen sensin
Yolsuz kaldim
Yolsuzum
Ne cenneti isterim ne cehennemi
Hepsi senin
Sen sevmesen bile beni sensin benim sahibim
Ne sevapta yol alabiliyorum
Ne günahta
Cehennemin küllerimi kaplamış tenimi
Ben kalamıyorum orada
Arada bırakma beni yarabbi
Yerim senin olsun
Gönlüm senin
Aşk acıda senden
Ben isterim sadece seni
Acı bal imiş cennetten inme
Yolum yol değilmiş sonradan bitme
Kalbim sönmüş bir taş
Üstündeki baş kaybetmiş seni
Kalp de gitti akılda
Ne yapayım ben kendimi
Sana yaklaşmaya yüzüm yok
Tövbe edecek takvam yok
Yolun da kalacak istikrarım yok
Acı sevgi
Ve nicesi sensin yok yok yok
Adım Nedir yerim nedir
İçimdeki bu Acı nedir
Dışımı donduran bu alev nedir
Yerim yurdum kalmadı
Fani diyarda
Bir batıyorum bir çıkıyorum
Yol alıyorum bu limandan
Sen beni bilirsin ben kendimi bilmem
Ah desem ne fayda kendime
Acida senden rahmette
Ben neyim ki bu alemde
İçimi sana döküyorum ey yaratan
İsmi Azim
Her ismi yüce olan
Bana yardım et
Bana ne istersen onu yap ben kulunun
Yarabbi
Çöllere mi düşeyim
Dağlara mi çıkayım
Ne yapayım yarrabi