Yolum Islak Şiiri - İbrahim Yay

Gecenin karanlığında tam belli olmayan bulutlar tane tane bırakıyor sallanan ağaç yapraklarına doğru damlaları...

Yıldızlar kaybolmuşçasına aratıyor kendini, zamanından beri farkında olmadan edindiğimiz alışkanlık durumundan...

Dağ ve yeryüzü, gökyüzünün devam eden koyu renkli parçaları gibi görünüyor uzaklarda gezdirirken bakışlarımızı.

Kara köklü ağacın dallarındaki yassı ve girintili çıkıntılı şekli ise uzuyor yerden yukarı, temsil etmek için zifiri bulutları.

Daha fazla parlayamayacak olan ay arada bir yerde kalmış, hatırlatıyor geleceğimde sonlanacak olan zalim yolu.

Kalan son taneler, yağmur azaldığında kendini belli ederken;
Bakıyorum da şöyle yolumda halâ ıslanmamış bir yer kalmış.