Yolma Tarlasına / Tuluk Ayranı

Ebem...sabah serinliğinde, yoğurdu
kırmızı tuluğa*
boşaltır tencerelerden
yağını almak için bişşeklemeye koyulurdu
çatkı da çatılmış ardıç sırıkları
destek alırdı birbirinden

sıcak su da katardı arada...
söylenir hem de
belinden şikayet ederdi,
gücü yetmez yorulurdu
halalarıma yollardı
ağzı kapaklı
küçük helkelerle
lezzetine doyulmaz,
buz gibi ayran olurdu...

“gök çevre”yle başıma gölge
“teze ayran” güçcük helkede
sım sıkı bağlanır “azık çıkısı” bele
bindirilirim boz eşeğe
“-dah! ” de

Gayasekilere bayram olurdu gelişim
hoyraz ıscak eserdi
eşekden inmeden ayranı verirdim
bobam iki eliyle kavrar güçcük helkeyi
“-başgalarına galmayo ha! ” derdim
başkasına sunar ayran helkesini
bıyıklarını yen’iyle silerdi

Amerikan bezi keselere
doldurup sırkıtırdık suyunu
bozulmaz, ekşimez, kurumaz
yağsız kese yoğurdu
Anam özerken bir yandan
“-ilk suyunu az gatacan”
derdi “acıcık”
“ekmek gevreği basalarsan
doğramaç”olurdu,
“domatiz-bostan doğrarsan cacık”

bulamacı, doğramacı kaşık, kaşık
sütü dıkımla yerdik,
peyniri, yeşil soğanı, yemliği
çomaç ederdik.
“-hey ğidi ğenşlik
ülüzger ğibi geldi-ğeşdi
geçirdik-ğetdik

az bi cefaynan yıkılcaklayın
değilimişiyin emme
bilemedik, bilemedik
yannış etdik
edemedik”