Yollara Düştüm Şiiri - Nurcan Bingöl

Çok denedim olamadım sensiz buralarda
Düştüm yollara ulaşmalıyım nefesime
Önüme kurulan setler, bir adım ilerletmesede
Tuzaklı yollar dikenli tellerle bezenmiş olsada
Basıyorum dikenlere, acı hissetmiyorum bile
Senle doluyken içim hiçbir şey acıtamıyor bu canı
Tek sensizlik ecelimden önce öldürecek beni
Yokluğun yokluklarda kayboluşum olmuşken
Senin olmadığın diyarda hayat yokmuş anladım
Yollara düştüm bıraktım kendimi akışa
Düşe kalka yürüyorum yollarında
Üstüme gelenlere aldırmadan, canım yanmadan
Ayaklarım kanasada her adımda sana koşuyorum
Bu telli yollar engel değil yoluma
Güzel yüzünü görsem bitecek bu işkence
Yolun sonunda sen varsın canım acımıyor merak etme
Deyecek bütün çektiklerime, son bulacak acım sana kavuşunca…