Yollara düştü düşüm...

Yollara düştü düşüm…
Düşümde sen olunca;
Ağır aksak bir şimendifer gibi geçer oldu zamanım
Kör karanlıklarda ölü gibi yanan mumlara döndü
Uzun bir tünelin görünmez ucundaki ışık gibi
Kahpe kuyuların dibindeki güneş oldu zamanım…
Yollara düştü düşüm…
Düşümde sen olunca;
Ağır mı ağır kayalar gibi oldu zamanım
Öksüz çocuğun, saçını okşayacak birini beklemesi gibi
Altında ezilen hayallerime bastırdıkça bastıran geceler misali
Sahtekar gülücüklere dur diyemeyen vefasız günlere döndü zamanım…
Yollara düştü düşüm…
Düşümde sen olunca;
Islak mı ıslak bir kumsal gibi oldu zamanım
Çöllerde ıslak kumlara basıyormuş gibiyim
Balıkları ellerimle topluyorum kupkuru denizlerde
Acı bir fren sesine eşlik edermiş gibi zamanım…
Seni düşlerime kaynak ederken
Zamana düşman oldum, zamanlar yaktı beni..
Yollara düştü düşüm…
Seni düşünürken…
Yaz ortasında zemheri yaşattı bana zaman…
Üşümüşüm…

17.01.2007
Metin Kaya İLHAN
Trabzon