Bir sabah uyandığında
Köyünün sessizliği çökmüştü omuzlarına,
Toprak kokusu tütüyordu avuçlarında,
Ama gözleri kentin tozlu ufkuna düşmüştü.
Sevdiğini bıraktı geride,
Bir mendil gibi sımsıkı tuttuğu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta