Yollara Düşen Adam Şiiri - Gürkan Aykut

Bir sabah uyandığında
Köyünün sessizliği çökmüştü omuzlarına,
Toprak kokusu tütüyordu avuçlarında,
Ama gözleri kentin tozlu ufkuna düşmüştü.

Sevdiğini bıraktı geride,
Bir mendil gibi sımsıkı tuttuğu,
Şimdi rüzgârda savruluyor,
Her adımda biraz daha uzaklaşıyor.

Geçim derdi, bir hançer gibi saplandı sırtına,
Yollar, çileli bir türküye döndü,
Her kilometre taşı, bir hüzün,
Her menzil, bir veda.

Kent, bir canavar gibi yuttu onu,
Caddelerinde kayboldu,
Işıklarıyla kör oldu,
Gürültüsüyle sağır.

Ama geceleri,
Yıldızlar köyünü fısıldar kulağına,
Rüyalarında, sevdiğinin elini tutar,
Uyandığında, avuçları boştur.

Bir gün döner belki,
Toprağına, sevdasına,
Ama şimdi yollardadır,
Yüreği yarıda, gözleri ufukta.

O, köyünden kente göç etmiş,
Sevdasını geride bırakmış,
Geçim derdiyle yollara düşmüş,
Bir adamın hikâyesidir bu.

Ve her adımı,
Bir şiir gibi yazılır,
Toprağa, gökyüzüne,
Ve yüreklere.