Yollar ve Yolculuk Şiiri - Yusuf Bozkaya

Serin bir yaz akşamı bir yolculuk boyunca.
Umutlar da uyur mu insanlar uyuyunca?
Sen geldin aklıma karanlık bu yollarda.
Ve bir bebek acı acı hüzün ile ağlarda,
Her şeyini kaybetmiş sanki dünyada ben gibi
Katre katre yollarda ömrü tükenen gibi
Yollar şimdi benziyor karanlık bir dehlize
Rastlayamadım hiç adım adım bir ize
Bıraktım ruhumu uzun uzun yollara
Fidyesiyiz hepimiz uykumuzun yollara
Bir rüyadayım şimdi saatlerce sürecek
Bir şey söyler muavin derinden kükreyerek
Bu seste toprak altındaki ölü bile irkilir
Yolculuk boyunca karşıma o gözlerin dikilir
İşte o an bitmez çekilmez bu yolculuk
Boğazımda düğümlenir alacağım her soluk
Gerçek şimdi derinde rüyada derindedir
Gerçek şimdi sevgili seninle gözlerindedir

Yollara döküyorum içimdeki hasreti
Taşıyamaz oldu ruhum da bu kasveti
Acıyla kıvranıyor sanki uzaktan yollar
Hepsinin bir öyküsü hepsinin bir derdi var
Yollar ile birlikte Allah’ın hediyesi
Yolların kenarında hışırdayan dal sesi
Hatırlatıyor bana saçlarının dansını
Kaf Dağı yolcuları yitirirken şansını
Benim de dudağımdan yükseliyor âminler
Uzaktan beliriyor sana benzeyen cinler
Bilmiyorum karşımdaki hayal midir gerçek mi
Bilmiyorum bu ızdırap bu yol bitecek mi?
“Ruhumu sen üfledin Rabbim ruhuma acı
Dağılsın evrenimi parçalayan bu acı”

Aydın – Nazilli / 11-08-2012