Yolcudur her bir insan; baki değil şu arzda!
Gelir cemi; tek yoldan, tefrik olur dünyada.
Herkes insan sureten; tercihler farklı tarzda,
Kimiler öze gider; kimide gider yâd’a.
Herkesin gelir yolu; ancak ruhlar ilinden,
Unsurlara uğrayıp, geçer âdem belinden.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
İnşanız kelamınızı saray etmiş... Sırçalarına kem söz sıçratmaktan korkarak da olsa zihnime sızan bir hoşnutsuzluktan haberdar etmeliyim sizi...
'İlahi müminleri; sapıtıp atma nar’a! ' bu sözdeki fiille fail arasında bir tutarsızlık mevcut gibi... saptırmak fiili belki uygun düşebilir, lakin sapıtmak fiili yakışıksız ve mana itibariyle boşlıkta kalmış...
SAYGI ŞİARIMIZDIR...
DUA borcumuz...
anlamlı şiirinizi kutlarım...
İlahi müminleri; sapıtıp atma nar’a!
Affedip zararları; mizanda geçir kar’a!
Habib-i edibinle; gönder o hoş diyar’a!
Bu fakir o uğurda; canını eder feda!
güzel bir şiir okudum yüreğin ve kalemine sağlık
selam ve dua ile
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta