Yollar ve yolcu Şiiri - Mustafa Yaralı

Meçhul bir geleceğin, can suyundan içmişim,
Derinlere daldıkça siliniyor geçmişim,
Yaşadığım hayatın, neyini ben seçmişim?
-Kaderle paralelmiş, iki ayağım raya,
-Aklım önümde engel, fikirler kalmış yaya.

Kalbim gayrete gelip, engelleri kürüyor,
Bu yüzden iç yolculuk, daha uzun sürüyor,
Ruhum bedenle yorgun, vicdanımla yürüyor,
-Beygir diye binemem, daha tazecik taya,
-Kıyamam körpelere, manidir edep hayâ

Kaygılar gurbetinde, acı çekerken etim,
İdrakimin içinde, duygular öksüz yetim,
Ağır bedeller verdi, özümde saf niyetim,
-Anlatamam derdimi, ne bayana ne baya,
-Yüzüme hicap düşer, mazeret saya saya.

Yine şükür ederim, cehennemlik neşeme,
İncitmemek adına, çekilmişim köşeme,
İçiyorum durmadan, efkâr doldu şişeme,
-Zelzeleler musallat, yüreğimdeki faya,
-Üstüme devriliyor, dağlar gibi her kaya,

Sonra sükûnet buldum, parçalandıkça derim,
Toz duman dağılınca, açıldı önüm gerim,
Ötesi hiç gam değil, gördüm ki Allah kerim,
-Hamuruma karıştı, imdatla gelen maya,
-Kimliğim damla oldu, deryaya akan çaya.

Delilim Hak olunca, karanlıklar aklaşır,
Zaman mekân bir olur, mesafeler yaklaşır,
İki dünya görünür, gökyüzü berraklaşır,
-Yıldızlara, güneşe, dönüp bakınca aya
-İkrar eden bir gönül, izin verir mi? Caya.

Bu sıratı müstakim, kıldan da ince yolmuş,
Bilinci açılana, sekiz cennetle dolmuş,
Yazılanlar yazılmış, olanlar zaten olmuş,
-Okuyunca kaderi, razı oldum her paya,
-Dedim ki yaralıya “her işi Hakka daya”

28.03.2013…Mustafa Yaralı