İki kıyı arasında görünmez bir köprü,
Yılların ördüğü, zamanın beslediği.
Ne çivi tutturuyor, ne çelik bağlıyor,
Sadece güven var, anlayış var temelinde.
Bazen uzaklaşır yollarımız birbirinden,
Dallar gibi ayrılır, nehirler gibi kıvrılır.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta