Yollar Ve İpekböceği'nden (2)

zamanın akışına teslim olup
günlük sevinçlerin ve acıların sarhoşluğuyla avundum
kendimi azmin ve iradenin
yaşamın dışında tutarak
gençliğimi senin zamanında unutarak
hayat kırıklarına vurdum avundum
kendimi venüsün kırık koluna vurdum avundum
kurtarılmış bir günün sonrası
tatlı yorgun akşam üstleri
bir bomba gibi düşerdin
unutulmuş bir eski dostun hayali gibi
yorgun zihnimde ansızın beliren
çocuklara gülmeyi
güllere kıyı kıyı bakmayı öğreten bir yüz
ve o anda sevgiyle telefona dogrulan eller
eller telefona doğrulur dogrulur da
ama telefon ekşi ve soğuk bir mevsimdedir
ve bu mevsim kaplar birden bütün dunyayı

sen ki benim içimdesin
ben ki bu dunyadayım
dunya ki bu mevsimdedir
bu mevsim ki ekşi ve soğuktur

gitmek mi zordur kalmak mı
ölmek mi
yasamak mı