Yollar Uzun Ben Uzanamam

ey düşü kırık canım!
bilmezsin ki ne kaydırır ayaklarını senden uzakların
can döküyorsun, ölüm galip ruh mahsur
diyarlardan diyarlara sen esrar, kalp mesrur
bu daraltı levhası eğreti
arandığım bütün çiçek tarlaları dikenli
ufkumun antinomisi ise pak bir safha
yine de lahikam değildi bunaltı
kurgun tahribat bu yeni demde yaş yirmi altı
işte burdayım! Allahın ve devletin altında
mecburi geceler şafağında
hiçliğe sürükleniyor elle tutulur ne varsa
seçemiyorum eğer yaşamak buysa!
yaşıyorum yine de
anlaşılamadım bu kayba ömür derim
banisiyim giz içinde günüm teslim
geçiyorum yollar içinden incecikler yolunu
geçiyorum geçilmez denilen sınırları
işte! ey her şeyin zamanı!
sızıver görklü ruhuna benden alınanların
dağıt dağılasını yeltenen yaralardan
kör olası bir hiç bu dünya
geçtim kimsesizler yolundan
arayışın nihaisinde kırılgan bir yönüm
var olmanın yükü ve lezzetiyle doluyum
bütün vakitler yetersiz ve düşmanım
olur da buna dayanamam
yollar uzun ben uzanamam
yine de burdayım! Allahın ve devletin altında.
mecburi geceler safağında
bak kalbi aşka çağıran damarların söküldüğü baharda
bedbahtım ey içim! yarama ses ol
dönülmez bir iyim varsa ki sen o