Akşam üstü çekmecelerı açtım
bir yarattım ki dağları
oturup kaldın yere
uzandın yerle.
Hissediyorduk bir yol uzanıyordu aramızda
kaburga kemiklerinden yukarı saydık
kalan günleri.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta