Yollar Boyu Yollar Şiiri - Yunus Yıldırım 2

Yollar nedir ki
Gün biter, an gelir de aştığına yol dersin
Vardığın, kavuştuğun yoksa hedefte
Ne lazım yürümek,
Otur oturduğun yerde!

Yürümek kadar, varmak da vardır işin içinde
Tut ki vardın varacağın yere
Yol tuttuğun sendin
Ya vardığın sen mi,
Ya memleket, seni tanır mı?
Halbuki güzel gelişler önemlidir.
Yolu en iyi sen bilirsin, yol senin yolun
Yumulu gözlerle memleketi tarif edebilir misin?
Kokusunu alır mısın uzaktan,
Görür müsün rüyanda onu
Sever misin bıraktığın gibi?

Çimenler güzeldir, asimetrik parke taşları
Aşınmış merdiven
Yuva tokmağına vuruşlar
Eşikteki sarı kuş ötecek mi
Sarılacak mı koynuna
Yoksa küsmüş mü
Özlettin mi yoksa kendini.

Memleket kokusu yüzünü yaladığında ne yapacaksın merak ediyorum
Dokunuşunun adı hasret mi, arzu mu olur
Görür mü gözlerin ne kadar özlediğini
Kıymetini verir misin, sana verdiği kadar.

Kucağımda Ada, çimenler üzerindeyiz
Düşünüyorum yolları böyle
Memleketimi, yuvamı
İsmi koyulmamış saç renginle döşenmiş,
Yollar inşa ediyorum istemsizce.

Yollar hep getirmiyor ne yazık
Gidişler önemli midir, diye kendime soruyorum
Bıraksalar ne gider, ne gelirdim oysa
Severdim kadınımı, kızımı
Göz çapaklarını temizlerdim her sabah bana gözlerini açtığında
Otururdum yerimde yurdumda

Ne yazık ki gelen gidiyor
Ağıtlar, vedalar ve son dokunuşlar
İyi gitmek mi önemlidir, gözün arkada kalmak mı
Ne olurdu göndermeseler beni.
Yuvamda sessiz sakince kalsam
Vallahi kimseye zararım olmaz!

Gidiyorsam,
Yanımda seni de götürmek isterim
Sıkıca sarınırdım seni üşürsem
Karanlık her hatırlattığında kokun içimi ısıtsa
Müsaade etmezlerse, yanağımda dudağın kalsın bari
Varsın sarındığım kefen kirli çarşaftan olsun
Hem 500 lira olmuş, vermeyin o kadar para.

Kopardığım çam iğnelerinden yeşile boyalı parmaklara bakıp, düşünüyorum
Gözlerim hasretli, sabırsız.
Yuvam orada diyorum kendime,
Beyaz kemiklerle çevrili kalenin ardında
Ufak bir bedeni yaşatıyor
Yitip giden yollar benimdir,
Bundan sonrası senin.