bir heykel misali
öylece dikili kaldı
sertleşmişti bedeni
tutulmuştu nefesi
umutsuzluk çarkında
boşlukta dolaştı bakışı
kutuplara seyahat etti yüreği
salındı iki yana kollar
düştü omuzlar
son söze isyan ederek
yerçekimine yenildi gözyaşları
sendeleyerek güçlü adam
baktı kadınına son kez
haykırarak
kendinde son kalanla;
'' bazen kara
bazen beyaz olsa da
hep üstümüzdedir bulutlar
yürüsek de birlikte
düşsek de''
dese de bir umutla
hesaplar yine galip geldi aşka
tutmasa da
yollar başka
yol verdi aşka
Kayıt Tarihi : 30.10.2005 12:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!