Yollar Bana Gel Dedi

Yollar bana gel dedi
Bırak bu kararsızlığı
Arkana bakmadan çek git
Yokluğun bir intikam olsun
Sana defol diyenden
Otursun içine ve bir kazma vursun
Yüreğinin kızgın topraklarına.

Yollar bana gel dedi
Bırak arkandan kimse bakmasın
Su dökmesin hiç bir gözü yaşlı kimse
Elveda olmasın cümlelerinde.

Yollar bana gel dedi
Aşkı sök at kalbinden
Hüzünlü şarkılarla yorma gözlerini
Gözün kaymasın artık hiç bir sevdaya
Sen gel buzlarını kır gönlümün tepelerinin
Arama hiç bir güneş
Yalnız kal yalnızlığınla.

Yollar bana gel dedi
Boş ver romanları adı aşk olan
Unut filmleri hep sevda kokan
Bırak şarkıları hüzünle dolan
Yazma artık şiir
Onlar hep yalan.

Yollar bana gel dedi
Seni yalnız ben anlarım
Karanlığı da görmüşüm aydınlığı da
Her inancın boşluğunda ben varım
Tanrı'yı da bilirim şeytanı da
Her başlangıç benle başlar
Ve her son benle sonlanır
Cennet saraylarında cehennemi arzularım
Orada bile duyarım sonsuz bir korku
Dedim ya bazen dinsizimdir bazen sofu.

Yollar bana gel dedi
Sen gel sadece düşünme gerisini
Bırak kendini benim kollarıma
Bir ana kucağı gibi olmaz ama
Sarayım seni sonsuz yalnızlığımla
Uyutayım sabahı olmayan karanlıklarda.

Yollar bana gel dedi
Bir başımı gör bir sonumu
Gözlerin daldığı yerim ben
Bakışların sulandığı.
Aklın karışık girdaplarında
Ve zamanın adaletsizliğinde
Sözlerin kifayetsizliğinde;
'Hoşgeldin canım' zamanlarında
'Defol git' anlarında
'Bırak git' uçurumlarında
Unutma yalnız ben varım
Taa uzaklarda
Ama tam yanıbaşında.

(2004-Sakarya)