Yollar Şiiri - İlyas Kırlı

merhaba kader dostum
dinle hele şu adamın
dil yarası sözlerini
ben anlatırken arada bir
kafa salla yeter
aman sislendirme gözlerini

yıllarca direksiyon başında
bir lokma ekmek için
yollara serdim canımı
gönül sevdasındanmıdır bilmem
hayata ortak ettim şimdiki hanımı
kıt kanaat geçiniyordum işte
bu yollar bitmez dedim hep
ama kader kesti yollarımı
bir kaza geçirdim
yirmilik alyazmalım yuvarlanıverdi
ve patlayıverdi kaderimin lastiği
derelerde bir mezar buldum sanki
kefensiz yatıverdim
baktım tekerlek fıldır fıldır dönüyor tepemde
başım ha keza
bastona düştü şu bedenim
hastaneye kaldırmışlar beni
anam gelmiş baş ucuma
tanıyamışım
bu herif bir daha iflah etmez demişler
karımın yakınları
haftası gelmeden
karım boşanma davası açmış
aklı sıra benden kaçıyorlar
kaderi hesaba katmadan

kader dedim ya dostum
bir vakit geldi
madalyonun ters yüzünü de
gösterdi bana
işler tıkırına girdi
kader rüzgarı arkadan esince
yollarım uzadıkça uzadı
daireler yapıp
sıfır komyon aldım,
al yazmalıya inat
dört evlilik yaptım beşinci yolda...
ondan sonra
hiç bir kadına yüz vermedim
muhabbetine takıldım sadece
vur patlasın çal oynasın
şimdi o bar senin bu bar benim
keyfini sürüyorum
bana yapılan bir kalleşliğin,
cumartesi pazar hafta tatilim
kıran tuvalet giyiniyorum
altımda iki taksi var
üstü açık bir tosba
ve sıfırından bir mercedes,
üzerimdeki kıyafetime bakma
bunlar cenk elbiselerim
direksiyon salladığım zaman giyerim,
bazen aklıma gelirde
o efasızın çekip gidişi
damarlarım tıkanır
senle çözerim dostum
dökerim içimi tane tane
senide yorduysam
kusura kalma dostum...