Yollar Şiiri - Aydın Akyüz

Uzun, zorlu ve kıvrımlı yollar…
Evet, evet! Bildiğimiz yol.
Bazen üzerinde seyahate daldığımız,
bazen umutlarımıza kavuşmak için mesafeler kat ettiğimiz,
bazen de can verdiğimiz asfalt yollar.
Sıcak ve kara hatta yüzüne kan bulaşmış katil yollar.
İşte bu yollar başlatır her şeyi.
Kanına girer insanın.
Yer yer kesik, beyaz şeritleri ve görünmez ufukları insanı teşvik eder yolculuğa.
İnsan da çekip gitmek ister bir an;
kapıyı çekip her şeyi geride bırakıp gitmek.
Gitmek ister sisli dağların
ve dahi uçsuz bucaksız ovaların verdiği eşsiz seyir zevkiyle.
Gözler ayçiçeği tarlalarını, toprağa hayat veren işçileri,
bardaktan boşanırcasına yağan yağmurları,
batmak üzere olan güneşin kızıllığını arar.
Kulaklar ise radyoda çalan bir türküyü…
İnsan sebepsizce alıp başını gitmek ister birden.
Her şeyi; kırılan umutlarını, geçmişini, yatağını, köpeğini….
İçindekileri yalnız başına koyup bir başına öylece gitmek.
Sırtında kamburlaştırdığı maziyi atıp gitmek.
Belki bir sahil kasabasına yerleşip denize arkadaş,
balıklara sırdaş olmaya gitmek.
Belki karlı bir dağın eteğinde yemyeşil bir yaylada
çamdan yapılmış küçük bir dağ evinde
doğayla baş başa kalıp sadece var olmaya gitmek.
Belki de diyar diyar gezip gömülmek gerek mutlu insanların ülkesine.
Gitmek…
Durmadan, düşünmeden, takılıp kalmadan…
Ama sadece gitmek…

Şikâyetim - Gece Kitaplığı Yayınevi - 2020