Yollar Şiiri - Kemal Bölükbaşı

YOLLAR

Dağların ardına akıp giderken
Vuslatı aşk ile yoğurdu yollar
Beldeler şehirler bakıp giderken
Firakı acıyla doğurdu yollar.

Feryâd-ı figanlar arşa duyuldu
Gökyüzü ağladı bulut eğildi
Garip yol ne bilsin suçlu değildi
Hem dilsizdi hem de sağırdı yollar.

Az gittik uz gittik ermedi sonu
Gün doğdu gün battı yârendi konu
Varmak isteyene vermedi onu
Sabırlar katladı eğirdi yollar.

Umut peşindeki düştü ardına
Gurbet koklayanlar hasret yurduna
Giden bin pişmandı yandı derdine
Gitmeyeni her dem çağırdı yollar.

Usul-ü erkânı bilip koşana
Yola revan olup aşkla coşana
Yılmadan inatla engel aşana
Düşlere açılan çığırdı yollar.

Dosta çıkar belki sonunda ucu
Uzadıkça artar yürekte acı
Kimi kardeş dedi kimisi bacı
Menzil yâr değilse ağırdı yollar.

Vesselam Kemalim yol bizi bilir
Encamı insanlar Hak yola gelir
Yolundan sapanlar kemliği bulur
Şaşırmayın diye bağırdı yollar.

11.12.2017/Kemal Bölükbaşı/Kahramanmaraş.