Yollar Şiiri - Süreyya Aktaş 2

Yollar!
Yollar! Uzun…
Yollar! Sonsuz…
Yollar! Kırık…
Yollar! Yorgun….
Sevgi Kırıntıları gibi sahipsiz…
Bir gövdeye sığınmış, pazardan
Alınması zor yiyecekler için,
Üşüyen yüreklere damga vurmuş,
Patikalardır…

Ve!
Yollar! Kızıllığa boyanır.
İçini sarar kararın gölgesi…
Başarısızlıklar, midye yığını…
İncilerle dolu renkli sevdalardır,
Bir iğne batışı gibi acıtır, kanatır
Sere serpe aşk tohumlarını.
Kesilip, yerini bırakır gökdelenlere…
Yeşili sevmez yürekler…
Karartır dünyalarını balta kesen
Ormanlara dokunan eller.
Beton yığınında merhaba demesini
Unutmuş seslere yerini bırakır….

Yollar! Taş duvarlar…
Yürek sızlatır, beyin karartır,
Köhneleşir yalnızlıklar,
Amaçsız kaldırımlara sarılır patikalar…
Dilenir eller, sevgiye muhtaç gönüller
…

Yollar!
Hesabı bilinmez denklemlerle doludur.
Aktif ve Pasif denkleşinceye kadar
Bazen yanlış yapılır, silinir
Ve hep baştan, hep baştan başlatır
Yeniden hesaba çekilmesi gereken değerleri…
Sevincin gölgesine korkular düşmüştür.
Hüzne sarılıdır. Çaresizlikler,
Yalnızlıklar, Boşluklar… Ayrılıklar,
Yollar… Sabırsız…
Kara sevda ile yollara düşer insan..
Bir yudum buse uğruna…

Ve yollar, taş duvarlar, patikalar, altın sihir tepsi GÜNEŞ
Ve yollar, taş duvarlar, patikalar, gümüş sihir tepsi AY
Akşam, gümüş tepsi AY, taç yapraklarına benzer.
************Beraberlik için, birlikte oturur,
Geceye inat, yorgun ve
Ter kokar deniz kenarı**********