Yollar Şiiri - İbrahim Yılmaz

Yollar kıvrım kıvrım menderesler çizerek uzanır sonsuzluğa
Ne kadar istesek de sevdasız gönül düşüverir mutsuzluğa.

Dünyanın renklerine aldanma gönül, hazanda her şey solar
Kılavuzu şeytan olan insanların kalbine kin ve nefret dolar.

İnsan şuurunu kaybeder aşkı unutunca sürgün diyarında
Yollar karma karışık, ruhsuzlaşmış, aşkın sensiz hicranında.

Yollar sensiz karanlık, yollar aşksız makus bir hal alır
Yollar beni sana götürmüyorsa, hayat bana haramdır.

Akçay - Temmuz - 2014