Yollar Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Bilmem ki, kaç yıldır bitmek bilmiyor,
Kalkmıyor bilekler, yoruldu kollar.
Bunca yıl yürüdüm, sonu gelmiyor,
Dertlendi, derdime karıldı yollar!

Hiç kimse demedi, sen kimsin nesin?
Düştüğüm kedere, kader ne desin?
Tükendi peşinde, nefes hevesin!
Hırsından, ikiye ayrıldı yollar!

Doğruyu bırakıp, eğriden gittim.
Meyhaneydi meydi, eridim bittim!
Berbat bir hayatın, içinde yittim.
Bir heva uğruna, serildi yollar!

Günü gün ederek, geçerken günler,
Ne kadar çoğalmış, arkamda dünler.
Eğlence çengiler, bitti düğünler,
Hayretten, koluma sarıldı yollar!

Amaçsız, gayesiz çıkınca yola,
Dalınca zevklere, vermedim mola.
Düşünmeden, devam ederim hala,
Boşa geçen ömre, darıldı yollar!

Ümit’im bitmişsin, kimsen yok gayrı!
Kimsenin kimseye, dokunmaz hayrı!
Mevla’nın emrinden gidince ayrı!
Utandı, arından kırıldı yollar!

Ankara - 22.04.2009